saçma...

                           

Oysa gelirim demişti..Bekletmeden gelecekti..Yorulduğu zaman yanında olacak, soluklanması için elini tutacaktı..Söylemek kolaydı da..Ya yapmak! İşte zor olan oydu..Kelimeler birbir dökülüveriyordu ağızdan, yapıp yapamayacağını tartmadan, ölçmeden, biçmeden sarfetmek ne de kolaydı..

Oysa her kelime birinin yüreğine değiyor, gönüllerde nice  pencereler açabiliyordu..Umutla bekleniyordu da gelmeyince kimse, kapanıyordu pencereler birbir, kırılıyordu çaresiz umutlar..

Konuşurken ondan efesi olmaz, kül bırakmaz kimse mangalda..İş icraata gelince sönüverir yıldızı, kendine bile olmaz hayrı..Söz bumerang gibi bulur sahibini, ne kadar uzağa atarsanız atın, ne kadar güçlü atarsanız atın bulur sahibini..

Yıkmak hayalleri, tüketmek bir bir bütün ümitleri, günah değil mi?Bir çocuğun gözlerindeki umutsuzluk neyse, bir yetişkinin yüreğindeki çaresizlik de o..Ben gördüm hem o çocuğu, hem de yetişkini..Verilen ille de söz değil, garanti değil elbet..Ama,

İşliyor içine elinde değil, olur diyorsun olmuyor, gelir diyorsun gelmiyor..Sayıyorsun günleri, ayları, düzelir diyorsun düzelmiyor..Sonunda sen de pes ediyorsun..Artık inanmıyorsun, olmaz diyorsun..Bir umudu  daha öldürüyorsun..Yeşermesi için bir tek şans bile veremiyorsun..Kilitliyorsun önce kendini, sonra sana bağlı olan herşeyi..


Çaresiz kalıyorsun..Geri dönmek istesen de ne fayda..İmkansızlaşıyor dönemiyorsun!