öyle işte..

                    


 Evde bıraktım ben aklımdakileri, beni meşgul edenleri, arkadaşlarımı, ailemi, komşularımı, eşimi, çocuklarımı..Hepsini evde bıraktım bir kendimi aldım yanıma, sadece kendimi aldım ve geldim deniz kenarına..

 Masmavi denizin sonsuzluğunda dinlenip, kaybolmak istedim..Herşeyi geride bırakıp bir kendimle olmak istedim..Hiçbirşeyi sorgulamak için değil, sadece herkesten, herşeyden uzaklaşmak için..Derin derin nefes almak için..Deniz kokusunu içime çekip, ferahlamak için..Martılara selam durmak için..Balıkları anlamak için..

 Sanmayın ki yoruldum, çıkmaktan bıktım hayat merdivenlerini, hayır hayır öyle değil..Herşeyin otomatikleştiği makineleştiği bir zamanda yaşamanın kaçışı bu..Elektrik yüklü ortamlardan uzaklaşıp sadece doğal bir ortamda olabildiğince rahatlama nefes alma seansı..

 Şikayet değil bu teknolojiye, sözüm yok olsun zaten, telefonlar, bilgisayarlar hayatımızın olmazsa olmazları olmuş ya bundan memnunum ben..Arınma  da diyebilirm aslında.Boşluklar bırakmak kendime, ruhuma molalar aldırmak zaman zaman..Yeşilden oksijen alıp, maviden huzur almak..Huzur duymak sessizliklerden..

 Kısa süre ama, öyle uzun boylu değil.Ne kadar yorsa da, sinirleri bozsa da, tükensemde anlamaktan, anlaşılamamaktan yüksünsem de zaman zaman ben onlarsız yapamam.Yüzüne bakmak, gözlerindeki anlamı görmek, dokunmak, hissetmek isterim..Sesinin titreşiminden ruhunu anlamak, mimiklerinden okumak isterim yüreğini..

 Herşeyin mekanikleştiği bu zamanda, duyguların  hala varolduğunu görmek, hissetmek isterim..Yapamam ben paylaşmadan dostumla birkaç güzel saat, yapamam aileme vakit ayırmadan.Komşuma selam vermeden, tebessüm etmeden geçemem..Dünya cennet olsa da insansız, dostsuz, arkadaşsız yapamam ben..

 Öyle işte bir kaç saatlik bir uzaklaşma sadece..Sonra kaldığım yerden devam etme, daha dingin , daha huzurlu bir yaşam sürdürme..