geleceği bilmek..

                            


İnsanın genç bir kızı olunca, onların dünyasından haberdar olma şansı da oluyor..Dünkü sohbet esnasında baktım da en merak ettikleri kimlerle evlenecekleri..Şimdiki üniversite gençliği, zamane gençleri olmalarına rağmen aklı başında, olgun kızlar ama gelin görün ki hepsinin en büyük merakı bu..

Kariyer planlaması, iş hayalleri, lisans üstü eğitim düşünceleri, bunları öngörebiliyorlar, konuşurken de rahatlar..Öyle aman aman heyecanları da yok ama sıra geldi mi müstakbel eşlere "acaba kim derken" gözlerindeki ışıltılı merak var ya güneş ışınlarıyla baş edebilir derecede..

Seviyorum onlarla konuşmayı, hayallerini dinlemeyi, günü değerlendirmelerini, okul maceralarını, hocalara bakışlarını, arkadaşlık ölçülerini..İçim açılıyor onlara bakınca, bazen umutsuzluğa kapılsam da, onları dinlediğimde çiçekler açıyor gönlümde, umutlar yeşeriyor..


Şimdiki gençler mi şanslı diye düşündüm bizlerin gençliği mi?Artılar iki tarafta da var..Teknoloji, iyileşen şartlar elbette şimdi güzel..Duygular, samimiyet, güven, saygı bizde güzeldi..Değerler vardı herkesçe eller üstünde tutulan..Şimdilerde ise tutan bir elin parmaklarını bile geçmeyecek kadar az..

Böyle baktığımda üzülüyorum gençlerin haline..Çabuk tüketiliyor her şey tamam da aile, dostlar, aşk da öyle kolay harcanacak değerler olmamalı..Zararı yine kendilerine oysa..Bir başkasına yanlış yaparken bilse domino taşı gibi o yanlışın yine kendi önüne geleceğini..Durur düşünür bir daha, yapmazlar belki..

Böyle gençlerle umut beslerken yarınlara bir de içimi karartan, onlar adına gelecek adına düşüncelere daldıran gençler var..Hedefsiz, amaçsız yaşayan ne bugünü anlamış, ne yarını anlamlandırabilmiş gençler..Kayıptalar, kaybettiriyorlar..Kurulu robot gibi yaşıyorlar, dayatılan, önüne konan hedeflerin bile amacını anlamadan yaşayan gençler..

Yazık üzülüyorum hepimizin evlatları adına, yarının anne babaları adına..Her koyun kendi bacağından asılmaz..Bu yanlış bir mantık o gençler birgün bir yerde mutlaka karşımızdalar..Belki bir hukuk bürosunda, belki bir hastanede, belki bir banka da , belki bir pastanede..Belki gelinimiz, belki damadımız, belki çocuğumuzun öğretmeni, belki arkadaşı, belki otobüste yol arkadaşı, belki alışveriş yaptığınız markette kasiyer..

O yüzden ben iyi yetiştireyim çocuğumu, ahlaki dünyevi tüm değerleri vereyim, güzel bir kariyer yapsın, güzel bir hayatı olsun diyemiyorum..Evet belki bunları yapabilirim ama bireysel yaşamıyoruz ki, dünyayı paylaşıyoruz..Elbet hepsiyle bir yerde kesişecek, karşılaşacak hayatlar..

Zincirin halkaları gibiyiz aslında, ne kadar izole edersek edelim kendimizi ekleniyoruz bir yerden birbirimize..O yüzden tüm gençler, tüm çocuklar iyi yetişsin, iyi şartlarda yetişsin, iyi şartlarda yaşasın..Bırakın kendi ülkemizin insanlarını, dünya insanları da bizim yol arkadaşımız..Yol arkadaşıdır yolculuğu güzelleştiren..Varılan noktadan daha çok önem taşır, yol boyunca yaşananlar, etkileşimler..

Aslında ben bambaşka şeyler düşünerek başlamıştım yazıya, başlığından da anlaşılacağı üzere..İyi ki geleceğimizi bilmeden yaşıyoruz diyecektim de olmadı böyle çıktı kelimeler..Neyse o da bir daha ki sefere..

Bu kadar gençlerden bahsetmişken, bayramları kutlu, mutlu olsun..Yüzleri hep gülsün, gönülleri gülümsesin..


Her bayramı ve özel günü kendine atfetmeyi bilen kendimin de, sizlerin de gençlik bayramı kutlu olsun...