ön yargı..

Ahhhh şu ön yargı yok mu? Anlamadan, dinlemeden dünden bugüne getirilenlerle karar vermek..Yargısız infaz gibi bir şey..Genellemek, istisnalar kaideyi bozmaz ilkesini unutmak hata bence..Ama sanırım bir çok insan bunu yapıyor..Ben de asla yapmıyorum diyemem..Fark etmeden yapıyor bile olabilirim..O kadar içimize işlemiş ki leb demeden leblebiyi anlayıp, karşımızdakine fırsat vermeden hüküm giydirmek..

Ben de bugün kurban rolünü üstlendim..Söylememe açıklamama izin verilmeden giydim hükmü.Genellemelerin kurbanı oldum..Oldum da çook üzüldüm..Hak etmediğimi düşündüğüm hatta düşünmek ne kelime emin olduğum bir kefeye kondum..


Kendi üslubumla nezaket dahilinde sözümü söyledim ama..İçim kırıldı bir kere çok incindim.Kişiliğime yapılmış bir davranış olarak algıladım..Nasıl çözebilirim  diye düşünmeme fırsat kalmadan, gelen özür telefonu ve ardından gelen özür görüşmesi tekrar hatalı olduklarının söylenmesi rahatlattı beni..İçimde halletmeme gerek kalmadan İlgili şahıslar tarafından çözümlendi..

Bir kez daha anladım ki haksızlık insanın canını çok acıtıyor..Konu ne kadar basit olursa olsun, yanlış anlaşılmak çok üzücü..Emin olduğu düşünülen konuda bile karşı tarafa söz hakkı vermek gerekiyor..Sadece söz hakkı vermek de yetmez elbette bir de dinlemek gerek can kulağıyla, ne anlatmak istiyor diye..

Anlamak, anlaşılmak adına  etkin dinlemek gerek..Sabırla cümlelerin tamamlanmasını beklemek, ne anlatılmak istendiğini özümsemek..Ona göre değerlendirmek..Anlatıların tarafsız, yorumsuz dinlendiği, iyice anladıktan sonra fikir yürütüldüğü diyaloglar olsun ..Ön yargıdan uzak, empatiye yakın olsun...Olsun ki ortak alanları, ortak yaşamları paylaşan  insanlar huzur bulsun, denge bulsun..