ygs de bitti..

Yüksek öğretime geçiş sınavı, namı diğer YGS..Geçen yılımızın kabusu, bu yıl bile etkisi süren 3 yıl sonra tekrar yaşayacağımız gerçeğin adı..Çoğul eki kullanıyorum çünkü sadece gençler girmiyor sınava, ailelerde başka bir boyuttan katılıyor..

Maddi boyutu geçiyorum, bir şekilde dershanelere veriliyor paralar..İmkanı geniş olanlar çatır çatır özel dersini de aldırıyor..Olmayan da kendi elinden geldiğince çalışıyor..Çalışıyor da onunla da bitmiyor..Sınavdan önceki gece, sabah uyanma, güzel kahvaltı etme, sınav yerine geç kalmama, kimlik belgelerini unutmama şeklinde geliştirilen sendromları var..

Bir sürü gerekçe bulunabilir ya da yakıştırma yapılabilir ama özünde benim eğitim odaklı bir insan olmam var bence..Okul öncesinden beri çocuklarımın akademik gelişimleri ile biraz fazlaca ilgilendim sanırım.Kendi hallerine bırakamadım..İstediğim oldu mu hayır, ama bunları yaparken şunu öğrendim verdiğim emeğin, attığımın her adımın, söylediğim her sözün bir geri dönüşümü oldu bana..Kimi zaman öğretici oldu bu geri dönüşler, kimi zaman da beni doğruladı..

Geriye dönüp baktığımda şu an üniversiteye adımını, istediği bölümde okuyarak atmış bir kız annesi olarak, keşke yapmasaydım dediğim bir şey yok..Bugün konuşurken kendisi saçma bulsa da hala diretmelerimi, onu rahat bırakmamalarımı, mutlaka başarmalısın demelerimi o da biliyor ki bu çabalarla gelindi bu günlere..

Biz şanslı bir anne kız olduk bence..O inat etti ben gezerek, sosyal hayatımdan fedakarlık etmeden hazırlanacağım sınava..Ben inat ettim hedefini yüksek tutmasına..İkimizin de istediği oldu, mutlu sona vardık ama herkes bizim gibi dört ayak üstüne düşmeyebilir..

Sistemi tartışmak bişey kazandırmıyor..Sistem bu ve biz ne yapabilirize bakmak lazım, strateji belirlemek şart bence.Önce doğru hedef..Sonra hedef bilgide saklı, rakamlarda saklı, sürelerde saklı..Bunlar iyi özümsenirse neden olmasın? Bir de insanüstü sabır gerek..Kimliğini, kişiliğini arayan bir genci sürekli aynı şeye odaklamak ve onu orda sabit kılmak için  sabır..

Şunu da atlamayalım, İstanbul gibi renkli  bir kentte sınava hazırlanmak daha bir zor..Her türlü eğlencenin nabzının tutulduğu kentte konsantre olmak da ayrı bir sanat..Bu engelleri aşıp, kapak atarsanız üniversiteye her şey bitmiyor tabi..Tersine yeniden başlıyor..Kısacası sınav, rekabet, çalışma, disiplin hayatın her evresinde hep var oluyor..


Bugün kızımla izlerken televizyonda sınava giren gençleri, umut besleyen, korkan, heyecanlanan, sınav boyunca dua eden aileleri içim bir tuhaf oldu..Biliyordum çünkü onlar için o sınavın önemini, her şeyin etiketlere göre şekillendiği dünyamızda, kalıcı etiketlerden birinin öncesindeki telaşı, umudu, çaresizliği..

Dilerim; sınava hazırlanan herkesin sonucu güzel olur..Dilerim; hayal ettikleri, mutlu olacakları bölümde, kaliteli eğitim alabilirler..Dilerim; bu var olma savaşında kazananlardan olurlar.Kazandıklarıysa sadece akademik başarı değil, insanca yaşamak ve yaşatmak olur..

Biz de ailece yeni ygs adayımız için üç yıllık planları yapmaya başladık bile..Tabi o zamana kadar kendisi de adı da değişmezse..Demek ki yine sabır gerek bize, hoşgörü gerek bize, disiplin gerek bize..
Kısaca engin bir yürek gerek bize..