28 Şubat 2011 Pazartesi

kendime

           Ruhum;

Uzun zamandır seni dinleyemedim..Her anı birlikte yaşasakta sana pek kulak veremedim..Öncelikleri hep günün getirdiklerine verdim..Ara sıra derinden senin de sesin geliyordu kulağıma ama duymak pek de işime gelmedi..


Günler birbirini kovalarken hayat koşturmacasıyla, geceler hep sesizliğe bürünüp kayboluyordu..Bazı geceler sesin daha bir yüksek geliyordu sessizlikte, ama duymamak içini yorganı üzerime çekiyordum..Daha kolay geliyordu, kısmak sesini..


Senin söylediklerini yapmaksa hep zor geliyordu bana, sanki sen değil de annem konuşuyordu..Hep doğru, hep temkinli, hep mantıklı..İnsan hep doğru olamıyor, olmak da istemiyordu..

Oysa herşeyi seninle yaşamıştık..Bütün fırtınalara karşı seninle durmuş, seninle ağlamış, seninle haykırmış, seninle setler çekmiştik dünyaya..

Hatırlar mısın yaşadığım ilk travmada nasıl da canın yanmıştı? Ne olduğunu anlamam benim yıllarımı almıştı da , kimbilir sen ne kadar ürkmüştün? Seninle hep beraberdik, ama bir o kadar da ayrı..


Senin sevdiklerinle benim sevdiklerim hep aynı olmazdı..Sen hep huzur isterken ben tehlikelere dalardım..Biliyorum sen beni hep engellemek isterdin ama ben maceracıydım..Eğer seni dinlesem belki canım hiç yanmayacaktı.Ama o zaman da öğrenmeyecektim bunları..


Yıllar geçti seninle birlikte ; ne badireler attık, ne çoşkular yaşadık, ne  hüzünler bıraktık geride, ne mutluluklar biriktirdik arşivde..Ame ben hep kendi bildiğimi, kendi dediğimi yaptım..Sana haksızlık ettiğimi farkettim de, kabul etmek istemedim..

Hep böyle değil miydi ki? Yanlış olduğunu bilirdim belki de  yaparken..Ondandı kendime kızmam zaten, kimsenin cezasına gerek yoktu..Ben kesmiştim bile kendi cezamı o hatayı yaparken..

Sana söyleyecek, itiraf edecek çok şey var..Kolay mı yalnız yaşanan onca yıllar..Kabul ettikçe ben olanları, sindirdikçe yaşananları belki de ne mektuplar yazacağım daha sana...Biliyorum sadece küçük bir başlangıç bu..Mektuplar sevgi sözcükleriyle, tekrar kavuşma temennileriyle bitirilir ya ondan işte..

                                                                                                               sahiben..

                          
                             

                             
                                                   
                                                          

8 yorum:

  1. Aynı anda ruhlarımızla konuşmaya dalmışız, ruhlarımıza. Sonuçlar aynı olmasa da ruh çağırmışısz işte:)

    YanıtlaSil
  2. mükemmel yorum üstüne laf yok :))

    YanıtlaSil
  3. ben bu aralar o kadar cok konusuyrum ve o kadar cok küsüyorum ki bazen kendisine, bi gün kıcıma tekme atıcak diye korkuyorum ;)

    YanıtlaSil
  4. bir onla konuşmadığımız vardı dimi?
    konuşmak olsun bize işte :)
    ne yapsa yeridir ne de olsa delidir :)

    YanıtlaSil
  5. ben de konuşuyorum...
    ama farkettim ki,zor zamanlarda...
    keyfim yerindeyse,unutup gidiyorum:P

    YanıtlaSil
  6. cep aynası, haklısın keyfi yerindeyken insanın umrunda mı dünya :)

    YanıtlaSil
  7. merhaba emıne ben zeynep blogunu yenı buldum senı ızlemeye aldım .yazılarının hepsı cok guzel .ellerine yuregıne saglık .bende beklerım :)gelır izlersen sevınırım .inşallah sıksık gorusuruz:)

    YanıtlaSil
  8. zeynep merhaba ama çok ilginç sanırım aynı anda birbirimzi ziyaret etmişiz..
    ben senin blogundan kendime geçtiğim an yorumunu gördüm..
    kalp kalbe karşı oldu sanırım :)
    tabiki ziyaret edicem bundan sonra
    senin de ellerine sağlık..
    güzel sözlerin için teşekkürler..

    YanıtlaSil

Eğer paylaştıklarım sizde bazı sorular, cevaplar ya da duygular oluşturuyorsa ve onları benimle paylaşırsanız çok mutlu olurum..
Şimdiden teşekkürler..