13 Şubat 2011 Pazar

hesaplaşma..

Geçmişle kavga etmediği gün yoktu nerdeyse..Bugün olan her şeyi geçmişe bağlıyordu. O zamanın oyuncularına..Neler yapmışlardı ona, neler çalmışlardı ondan? O ana ait neleri mahvetmiş, yarınlara ait nelerden vazgeçirmişlerdi? Günü yaşamıyordu, en ufak bir sorunda hemen geri dönüyor, bir bağlantı kuruyordu geçmişle..


Oysa kaçıştı yaptığı, bugün başkaydı, dün başka, yarın da başka olacaktı..Etkileşimler göz ardı edilemezdi ama her günü bağımsız ele almalıydı..Geçmişten dersler çıkarmak, olmazsa olmazdı..Geçmişte yaşamaksa yapılabilecek çok büyük bir hata..


Karşısına çıkan insanlar mı bencildi? Matematiksel beyinlere sahip olanlar mı hep karşısına çıkmıştı? Ya da duyguları mı alınmıştı onların? Onlar için yürek, kalp, hassasiyet gibi kelimeler, olgular yok muydu?

İşte sorun buydu galiba..O hep yüreğiyle, vicdanıyla hareket etmişti..Duygular onun için önemliydi..Sadece kendini düşünemezdi..Onunla yaşamın on dakikasını bile paylaşıyorsa biri ; değerliydi, duyguları önemliydi..Ona göre davranır, incitmezdi..İnsandı karşısındaki ettendi , kemiktendi..Öyle düşünmeden konuşmazdı, yaralamazdı kimseyi..


Yaralanmaya çok müsaitti ama..Anlaşılmak isterdi anladığı kadar, dinlenmek isterdi,  kendi dinlediği gibi..Karşısına hep mi ben merkezli insanlar çıkar? Hep mi dünyayı kendi çevresinde dönüyor sanan insanlar?

İşte bundandı belki hayata kızgınlığı, küskünlüğü..


Yok yok bu olamaz sebep..Sebebi geçmişte aramak, başka insanlarda bulmak suçu yakışmazdı  ona..Sebep kendisiydi..Herkesi sevdiği kadar sevmemişti kendini..Onları dinlediği kadar kulak vermemişti kendi sesine..Arkadaşlarının, belki ailesinin isteklerini koyduğu gibi, ilk sıraya koymamıştı isteklerini..Kendini ikinci plana atan yine kendisiydi..

Evet bencil olan kendisiydi..Kendi kendine ihanetti bu sanki..Kendi ruhuna bencil davranmıştı, kendi duygularını hiçe saymıştı, kendine hak ettiği değeri vermemişti..Ama bunlar onun için birer öğretiydi..


Bu saçma sapan öğretiler kim bilir daha kaç hayatı anlamsız kıldılar? Zincirleme kaza gibi insan ilişkileri..Biri durursa diğerleri de ona çarparak duruyor..Çarpmanın etkisi büyük; ölüler, yaralılar..Ölüler elbette çok büyük kayıp, yerleri dolmaz...Yaralılarsa tedavi olmadan devam ederlerse asıl tehlike o zaman ...


Bitmeyen kazalar, sayılamayan kazazedeler..
 
Sevilmek, saygı görmek, takdir edilmek güzel payeler hayatta..

Daha güzeliyse  SEVMEK ..

Sevmeyi bilmek için, sevebilmek için ..

Aslolan  kendini SEVMEK..

2 yorum:

  1. sevmeyi fedakarlığı bildimde galiba kendimi sevmekte sınıfta kaldım..umarım kırk yaşımdan sonra bunuda oğrenirim!!

    YanıtlaSil
  2. zaman zaman hepimiz kendimizi ihmal ediyoruz..
    ama neden olmasın bundan sonra dikkat edebiliriz..
    sevgiler..

    YanıtlaSil

Eğer paylaştıklarım sizde bazı sorular, cevaplar ya da duygular oluşturuyorsa ve onları benimle paylaşırsanız çok mutlu olurum..
Şimdiden teşekkürler..