nedensiz..

Her şeyin altında neden aramak doğru olmaz bence..Hiç bir amacı olmayan, kendi halinde çok bakışım vardır benim..Ya da kendimedir tavrım, duruşum, halim..

Bazen okun hedefini bulduğu gibi on ikiden vurur sözlerim..Bazense deli bakışlarımın anlatmak istediğini anlatamaz yığınlarca kelime..Yaklaşamaz yanıma kimse, hiçbir şey demesem de duruşumu gözlerse..



Bazen bir kelime  sevdirir, bazense ölümüne nefret ettirir...Ne kadar önemlidir kelimeler..Yanlış seçilirlerse eğer  ipe bile götürebilirler...
 
Şimdi düşünüyorum da ben yazmayı çoktan seçmişim aslında.. Anlaşılmadığımı düşündüğüm zamanlarda, yazdım defalarca..

Ne kadar uğraşsam da derdimi anlatamadığımda, kelimeleri içeriği gibi hiddetli dile getirmekten korktuğum anlarda, beni ne kadar kırdıklarını anlamadıkları zamanlarda aldım kalemi elime..

Kelimeler benim yol arkadaşım, evet ama sadece konuşurken değil, bazen kalemle kağıda yazarken, bazen de hayalimdekiler..İyi ki var kelimeler, nasıl anlatırdık ki kendimizi, zaman zaman onlar bile kifayetsiz kalıyorken.


Tamam biliyorum bazense en derin sessizlikler daha etkilidirler kelimelerden.. Daha vurucu olabilirler, düşünülerek söylenmiş cümlelerden..Bazen sessizliğin sesi, çaldığı melodisi kulağa daha hoş gelir bestelenmiş sözlerden..

Zor zamanlarda kurtarıcı olan kelimeler,
 

Kimi zaman yapayalnız bırakıverirler..