suç kimde?

Suçlular cezalarını bulur mu? Bulsalar sanırım tekrar suç işlemezlerdi..Ne çok faili belli var, cezasız ortalıkta dolaşıyor..Yeni kurbanlar arıyor..Suç aletleri silah ama mermi atmıyor..Mermiden daha derin yaralar açan sözler ve eylemlerle vuruyorlar hedeftekileri..Ortalık kan revan  içinde değil; kırgın bir yürek, ıslanmış gözler geride kalan..

"Amaaaan sen de o bir şey değil, can sağlığı olsun" derler hemen... "Geçer, zaman herşeyin ilacıdır...Ölüm olmasın yeter ki" diye teselli ederler.. Ölüm yitikliktir, ölü duymaz ki yüreğindeki acıyı, delip geçen sözü..Kalanı paramparça eder pervazsızca, umursuzca söylenen sözler..Bilir mi ki onlar; daha kaç kere ağlayacak o gözler , kaç kere daha vurulacak yürekler?..Ölüm bir keredir, ama öldürmeyen kurşunlar bir ömür devam eder..

Yok yok suçlular cezasını bulsa, daha suç işlemezler..Kimsenin hayatına kastetmezler.On sekizinde alınan silahtan bahsediyorlar..Evet tabi ki tehlike , tabi ki yanlış..Ama daha büyük silahı gözardı ediyor sosyologlar, psikologlar, eğitmenler, ebeveynler..Söz silahı, savaşçı kelimeler, daha küçücük çocukların diline dolandırılıyor..Önce kendilerini öldürüyorlar, sonra karşılarına çıkanları..

Yanlış evde başlıyor yani..Annede, babada, dedede,.....Bağırıyorlar, çocuk şiddeti marifet sanıyor..İncitiyorlar, çocuk kırmayı öğreniyor...Ağlayanı ayıplıyorlar, çocuk duyguları önemsemiyor..Öyle konuşuyorlar ki, çocuk merhamet duygusunu yitiriyor...Ve büyüyor..

Düşene bir tane de o vuruyor..

Güçsüz bulduğunu eziyor..

Savaşın sadece silahla olduğunu zannedip sözleriyle yıkıp geçiyor..

Geride bıraktığını düşünmüyor..

Defalarca kırılan kalp, parçalanan yürek sonunda katılaşıyor..

O da acımıyor, artık acıtıyor..

İyiliğin yayılması ne kadar zorsa, şiddetin, kabalığın yayılması o kadar kolay..

Herkes kolaya kaçıyor..

Ortalık suçludan geçilmiyor..