gidiş...

 Gözünü ilk açışında dünyaya, selam durduğunda hayata, ilk adımlarını attığında, ilk okula başladığında, ilk mezuniyetinde, ilk aşkla tanıştığında, evlendiğinin ilk gününde, ilk anne olduğunda, çocuğu ilk dişini çıkardığında, çocuğu okula başladığında, ikinci çocuğu olduğunda, sünnet törenlerinde, ... ilkler daha uzayıp gider de giden geriye gelmez..İşte bu ilklerin hepsinde, mutlu, sevinçli, umutlu, coşkulu bir çift gözle, ıslanmış ama sevinç gözyaşlarını akıtarak bakan iki gözle seyretmiş kendi filmini..

 Pişmanlıklar yaşanmış, kıskançlıklar, özlemler içinde geçmiş belki de gençliği..Sıkıntılara meydan okumuş seven iki yürek..Sevgileri dillere destan olmuş kısa süren yaşamları gibi..Öyle bool bol vakitleri olmamış, birbirlerine olan aşklarını doya doya yaşamak için..Uzun görünen ama kısa bir hayat yazılmış onlara..

 Kalan gidenin yokluğuna alışamamış da hep istemiş gitmek yanına..Her isteyenin istediği zaman gidemeyeceği bir yer orası ne de olsa..Kimsenin zamannını tayin edemediği bir yolculuk..Yıllarca isteyip durmuş, sonunda kavuşmuş sevdiceğine..

 Diğer sevdiklerini geride bırakarak gitmiş ama..Yüreğini bırakmış tabi giderken..Hangi anne yavrusundan ayrılırken yüreğini de götürebilir ki? Beden gider belki, toprak olur karışır içine, ruh da görülmez, hissedilmez de, yürek geride kalır..Sevdiklerinin elinde kalır paramparça, burnunda kalır sızlatır, soluğunda, kalbinde kalır sıcacık..

 Hiç yaşamamış gibi olur beden girince toprağa, ruh göçünce başka boyutlara..Yaşanmışlıklar, yorulmalar, dinginlikler, huzursuzluklar herşey yalan olur da bir gerçek kalır,  gidiş..

Dünyadan gidiş, kendinden gidiş, sesinden, nefesinden gidiş..

Her son bir başlangıçtır ya,

Her gelen gidecektir,

Her adım yaklaştırır ya bizi sona,

Her gülüş, ağlayışa yoldur ya,

Her ağlayış yaşartmaz gönlü ne de olsa,

Giden gittiğiyle kalır da geride bıraktıkları, yürekleri paramparça, sanki gerçek gibi ama yalan, sanki oyun gibi ama gerçek yaşarlar bu gidişi..Ağlarken gözler, kanarken yürekler gidene üzüldüğü gibi belki de kendi gidişini görür hisseder..O zaman daha çok ağlar gözler, daha çok ıslanır, paralanır yürekler..Dünyanın kanunu bu belli, her nefis tadacak ölümü..Sırası gelen gidecek..Kalanlar hep üzülecek..

Yağmurdan sonraki toprak kokusu ne de güzeldir..Sevmeyen yoktur, içine  çekmeyen iliklerine kadar hissetmeyen..Derin derin solumayan yoktur sanki..Neden sevilir ki; nasıl bir sevgi bu?
Belki de sona olan sevgi, bitişe-başlangıca, gidişe olan sevgi..