gökyüzü ağlıyor..

Şu an ev buz gibi, pencereler kapandı, pikelerle üşür hale geldik..Battaniyelerin sıcacık dokusuna özlem var şimdi.Ohh mis gibi bir hava karanlık hafif, yağmur ıslatıyor bu coğrafyayı, soğuk ısırıyor iliklerimizi..Ağaçların yeşili bir başka yeşil, şimdi..Islanan insanların sayısı giderek artıyor..Yağmur bazen usul usul yağıyor, bazense gökyüzü ağlıyor..

Ne zaman yağmur yağsa sokaktaki herkes bir tarafa  kaçışır..Bir telaş yaşanır ki, ne varsa dışarda hemen toplanır..Saçak altlarında yürüyenler, kapalı bir yerlere saklananlar yağmurun dinmesini beklerler yürümek için..

Ben severim yağmurda yürümeyi..

Ağlayınca rahatlayan kalp gibi, gökyüzününde rahatladığını düşünürüm...

Düşüncelerin durağanlaştığını, sükuta erdiğini hissederim..

En şiddetli yağmurun bile yumuşacık ve sıcak temasını severim..

Kendine has kokusunu  iliklerimde hissederim..

Dinlerim yağmurun sesinde ağlayan gözleri, çağlayan yürekleri..

Seyrederim  yağmurla hayat bulan ağaçları, çiçekleri..

Fazlasına maruz kalınca zarar gören bitkileri..

Yağmur sonrası havanın dinginliğinde dinlerim kendimi..

Toprak kokusunu çekerim içime özlemle..

Çimlerin parlaklığında, kokusunda bulurum kendimi..

Bir sonbahar duygusu olsa da herkeste, mevsim yaz..Yaz yağmuru gelir geçer.. Elbet güneş, bulutların arasından görünür..Isıtır her yeri, çoşturur gönülleri..Islatmadan geçmez, yaz yağmuru bu işte..Kalıcı değil istenmese de kabul, ne de olsa misafir..