gün..

 

Güneşli bir kasım sabahı..Güzel bir güne selam durmak istiyorum ama düşünceler beynimde dolanıp duruyor..Ne uzun bir yol, hayat..Bir o kadar da kısa..Karışık bazen, dolambaçlı, bazense dümdüz, basit..Gün güne uymuyor işte..

İnsan bir çok duyguyu aynı anda yaşayabiliyor..Alabildiğine kızgınken, inanılmaz derece sevgi ve merhamet barındırabiliyor yüreğinde..Bazen kahkahalar atarken gözümüzden gelen yaşlar, ağlamaya dönüşebiliyor çığlık çığlığa..Hüzün ve neşe, ağlamak ve gülmek gibi kardeş olmalı..Kardeşler de birbirine  benzemez nasılsa..

Umut hayatın olmazsa olmazı..Cılız bir alevle yanan  mum,  yangınlar çıkarabilecek güçteyse eğer, küçücük bir umut da tüm olumsuzlukları tersine çevirebilecek güce sahip demek..Öyleyse imkansız demeyelim hiçbir şeye, olma olasılığı var istediklerimizin..Mumun sönmesine engel olalım yeter..

Hep ters gitmeyecek elbet..Bazen de güzellikler ardı ardına gelecek..Başlangıçlar, bitişlerle dolu yaşam..Kapanan her kapı yeni bir kapının açılması için umut, biten her yol başka bir yol için arayışa çare değil mi?Evet evet hem toplumsal hem bireysel olarak umutluyum ben..Nefes aldığımız sürece umut var..

Yeter ki, sevgi çıkışlı olsun her sözümüz, hoş görülü olsun bakışımız, duruşumuz, saygıyla yoğrulsun özümüz..