yol

İspat etmek mi gerekir?Delilleri ortaya koymak mı? Somut olmazsa olmaz mı?
Dava değil  ki bu, katil- maktul de yok, aslında ortada bir suç yok..Öyleyse neyin ispatı bu?Sevgi kanıt ister mi?

Eğer istiyorsan bunu ya karşındaki sevmeyi bilmiyordur ..Ya da sen körsün..Ferhat gibi dağları mı delmeli anlamak için..Mecnun olup çöllere mi düşmeli?Seviyorsan seviyorsundur işte..İspatlanmaya çalışılıyorsa ortada bir problem var demektir..

Anne-baba, kardeş, arkadaş, komşu ya da kadın-erkek tüm bu seçeneklerde sevgiye kanıt aranıyorsa o sevgi insanı yorar..Sevmek gönül işidir..Şartlara, kurallara dayandırılırsa adı sevgi olmaktan çıkar..Genellenirse, şekil verilirse, seslendirilirse ruhunu kaybeder..

Sevgiyi oyun hamuru gibi düşünüyorum ben..Herkesin elinde var..Ve herkesin elleri farklı..Ona vereceği biçim farklı, biçim verirken vereceği ısı farklı, hayal gücü farklı, değer farklı..Aynı olan sadece herkesin o hamura sahip olduğudur..Nasıl değerlendireceği tamamen kendine kalmıştır..

Emek verilmeyen, şekillenmeyen oyun hamuru katılaşır..Ve çatlamaya başlar zamanla, kalpteki kırılmalar gibi..Ve bir daha da şekil almaz, umudu kalmamış yürek gibi..Sahibinin elinde işe yaramaz bir materyale dönüşür, yürek taşıyan ama kullanamayan insanlar gibi..

Seviyorsan belli edeceksin..Bazen bir bakış belli edecek yüreğini, bazen bir gülüş..Bazen küçük bir dokunuş, bazense bir kelime belli edecek sevdiğini..Öyle beylik sözlere, davranışlara gerek yok yürekler arası iletişim için..

Kalpten kalbe yol var zaten..Engel olma yeter..