güneşi gördük

Kara bulutları dağıtmak çok zordur biliyorum, buz gibi bir havada ısınmanın imkansız görünmesi gibi..Her şey ters giderken, tüm olumsuzluklar üzerine üzerine gelirken insanın, yapay bir gülücük bile konduramazken dudaklarına, gülümsemek gibi..

Oysa güneş parlıyor şimdi, bulutları almış arkasına gülümsüyor.Kış güneşi bu, yazdan çok daha etkili..İlaç gibi geliyor, yeşertiyor yüreklerdekileri.."Bitmedi" diyor hiçbir şey..Dünya döndükçe, güneş parıldadıkça, ay ışığı denize vurdukça, doğruluyor insan, tüm zorluları arkasına alma gücü buluyor sanki..Kaldığı yerden devam etme isteği ile "yine, yeniden" diyebiliyor..

Çünkü yaşam devam ediyor..Nefes alıyor tüm canlılar..Zorluklar, sıkıntılar, üzüntüler canını yaktığı kadar, hayata sarılma gücü de veriyor..İnsanı diğer canlılardan ayıran bir özellik de  bu belki, hep yeniden başlama isteğinin var olması..Güçlüklerden beslenmesi, yenilgilerden galibiyet peşinde koşacak enerjiyi bulması..


Gün geçmiyor ki kötü bir haber almayalım, canımızı sıkan bir olay olmasın..

Gözlerde yaşlar, yanan yürekler..

Duyarsız kalmak değil bu,

Aksine kulak vermek olup bitene..

Elini tutmak, gülümsemek yüreğine, hissettirmek yalnız olmadığını..

Geride bırakmak için yaşananları elinden geleni yapmak bu..

Sevmek hep sevmek..




not:görsel ve başlık umutlarımızı yeşerten minik bir yürekten ve annesinden