selvi boylum

 

Ilık bir sonbahar gecesi, yalnızım..Televizyon açık ama sesini kıstım..Görüntü var sadece..Aynı yerdeyim yine..İlham perilerimin geldiği, kendimi iyi hissettiğim için de tapuladığım bir yer değil, sadece istemsiz olarak  hep oturduğum bir koltuk evin salonunda..Hiç bir anlamı yok yani..

Kayıt sayfasını açtım.Gecenin sessizliği Sezen Aksu'nun şu şarkısıyla bozulurken, ne gelirse parmaklarımın ucuna, zihnimin derinliklerinden, kalbimin süzgecinden geçirmeden yazayım istiyorum..Önce kendim okuyayım neler söylemiş yüreğim, varsa yazım hataları düzelteyim, kalıcılaştırayım yayımlayarak sonra..

Dahasında  okurlarımla buluşsun, gelen yorumlarla şekillensin, anlamlansın istiyorum..Bazen gülümseyeyim yorumları okurken, bazen kahkahalar atayım, bazense durup bir düşüneyim..Hemen cevap yazayım sonra onlara..Derken yeni postlar paylaşılsın, onları da bir bir açayım penceremde, sırayla okuyayım.Kalbime değenlere yorum yazayım..Hislerime tercüman olanlara şaşırayım..Ve bazılarının cümlelerine, duygularına hayran kalayım..Ve itiraf ediyorum bazen de kıskanayım..

İşte sekiz aydır blog dünyasında olan benim duygularım.."Sevgi emektir" demeyeceğim, türk sinemasına bağlamamak için. (selvi boylum al yazmalım) "sevgi paylaşımdır".Paylaşımın artıkça seversin, sevdikçe paylaşırsın..Yoksa insanları, hayvanları bir kenara bırakalım eşyalara olan bağlılık neyle açıklanabilir?..

Kimin vazgeçemediği bir çantası, ayakkabısı, telefonu, bilgisayarı, evi, arabası (örnekler çeşitlendirilebilir) yoktur ki? Eşyalarla paylaşım olmaz mı ?Şahittirler yaşananlara, sessiz katılımcılardır hayatlarımıza, bazen olmazsa olmazlarımızdır onlar..

Materyaller bile yer bulurken kendilerine hayatlarımızda iyi ki var bloggerlar :) Etten kemikten onlar, sinirler, hisler ve alabildiğine ortak yönler..Paylaştıkça sevilirler, sevdikçe,sevildikçe paylaşırlar..




not:görsel, şarkı, yazı ne alaka demeyin..dediğim gibi spontan gelişti..