nerdeyim?

Olmak istediğim yerde miyim?Yoksa olduğum yerde, istediğim gibi mi?Hangisi insanı daha mutlu eder acaba?Ya da ikisi de olabilir mi?Hem istediğim yerde hem de istediğim gibi olmak..Sanırım bu çok zor, bence yani..

Belki  her ikisine de ulaşmış kişiler var..Genelleyemem elbette ama bana biraz uzak göründü.Hem kendim için uzak, hem de olabilitesi uzak..Derler ya "yüz kişiye sorduk".Gerçekten sorulsa ve dürüst cevaplar alınsa pozitif cevap alma olasılığını az buluyorum..

Halinden memnun olmama, şikayet durumu değil, dediğim..Hayal ettiği, dilediği yerde olamama..Statü olarak, aile olarak, arkadaş çevresi olarak, kariyer olarak..Belki engeller çıktı karşısına, belki de kendi koydu engelleri..Ya da küçük düşündü kimbilir, öngöremedi geleceği..

Sonuç olarak bana gelirsek, istediğim yerde değilim, ama güzel bir yerde, olmak istediğim gibiyim..Bulunduğum yerin de hakkını verip, tadını çıkarıyorum.Tatsızlıklarıyla da başa çıkıyorum..Sorunlarıyla uğraşıyorum, çözüyorum..Bazıları da çözümsüzlük kervanına katılıyorlar..

"Yaşıyorsan umut vardır", "çıkmamış candan ümit kesilmez", "yaşanacak bir hayatın var kendin işin yaşa" gibi söylemlerin etkisiyle düşündüğüm olsa da, üç-dört dakikayı geçmemiştir..Hayallerimin peşinden gitsem, olmak istediğim yer için şimdi çabalasam, kar-zarar hesabı yaptığımda elimdekilerin daha önemli olduğunu anlıyorum..Ve kazanacaklarım kaybedeceklerimden daha değerli değil diye, oturuyorum yerime..

Galiba şapkayı önüne koyup düşündüğünde insan, genelde şikayet eğilimli olsa da, ciddi ciddi düşündüğünde hayatta edindiklerinin, (duygusal ve manevi anlamda) hayalindeki edinebileceklerinden daha gerçek, daha kalıcı ve daha anlamlı olduğunu anlıyor..İçinde bir ukde de kalmıyor değil ama..