bardağın boş tarafı - öfke

Bardağın boş tarafını görmek, hep şikayet etmek, elindekilerle mutlu olamamak nasıl bir psikoloji anlamıyorum doğrusu..Anlamaya çalışmak istesem de anlayamıyorum..

Herkesin sahip olduğu zenginliğin niceliği ve niteliği farklı elbette..Bunları göremeyen, şükredemeyen, sahip olmadıklarıyla mutsuz olmadaki ustalığını, sahip olduklarıyla mutluluğa çeviremeyen zihniyet sözüm size..

Bir de inandıklarını tabulaştıran, at gözlüğüyle bakan, dünyaya açık olan penceresini sınırlayan, hayatı kendisine zehredenler..Kendi hayatlarıyla yetinmeyip başka hayatlara da dokunanlar sözüm size..İnsana hediye edilmiş bir ömür var, bunun farkına varıp dakikalarını bile anlamdırmak mı yoksa, hunharca katledip pişmanlık duymak mı?

Durup bir düşünmek gerek.Sağına soluna alıcı bir gözle bakmak, dün nerdeydim bugün nerdeyim demek, yarın olmak istediği yer için de çabalamak gerektiğinin farkına varmak...Sadece beklemek, hayal kurmak, kuru kuru istemek olmaz.Ulaşmak istediğin, emek vermeden senin olursa anlamsızlaşır..

*****

Bir de kör olanlar var, gözlerini sadece dekoratif olarak kullananlar, aksesuar niteliğinde yani..Burnunun ucunu görmek zordur anladım da, hemen yanı başında olup biteni nasıl farketmez?Karşısındaki bangır bangır bağırsa da, gözünün içine soksa da bir şeyleri  nasıl görmez, nasıl göremez?.

Bilmiyorum neden çok öfkeliyim şu an..Yok yok aslında biliyorum neden öfkeli olduğumu ama söylemek istemiyorum..Nedensiz bir öfkeymiş gibi  davranıyorum kendime bile..Üstüne bir bardak soğuk su mu içsem yoksa sade bir kahve mi bilemedim ama sakinleşirim herhalde az sonra..En azından şu an yazarken bile nefes alışlarım normale dönmeye başladı..

Yazmak insanı rahatlatıyor gerçekten..Hayır klavyeye o kadar alıştım ki artık kalemle yazmak tuhaf geliyor..Tuşlara belli bir ritmle dokunup, klavye sesini dinlemek iyi geldi..Sakinleşiyorum, sakinim, sakin....