ben olmaktan çıkarım..

Gün gelir de ;

Gökyüzüne baktığımda güneşi değil, bulutları
Denize baktığımda huzuru değil, azgın dalgaları görürsem.

Ormana gittiğimde oksijeni değil, korkuyu solursam,

Dost meclislerinde sevgi değil, yalan
Aile içerisinde güven değil, kaygı hissedersem.

Kardeşler birbirine  destek değil, köstek olursa,
Minareyi çalan kılıfını hazırlarsa,
Önce ben derse herkes.

Biraz da karşısındakine pay vermezse,

Yardım isteyene el uzatmazsa güçlü,
Ağlayanla ağlamazsa gülen..

Kızmasın kimse söylenmesin bana,

Çıkarım ben ben olmaktan,
Kalamam  kendimle bile..

Çünkü utanırım insan olmaktan,
Utanırım ben olmaktan..

Gülümseyemem kimselere bundan böyle,
Yüreğimdekilere bile..