gülümse..

Berbat bir hava insanın hayattan nefret edesi geliyor, karanlık, puslu, soğuk ve zevksiz..Ev soğuk, yataklar dağınık, daha kahvaltı masası bile toplanmamış..Pazar gününün rehaveti çökmüş üzerimize…Akşam için yemek hazırlanması gerek ve olası bütün seçenekler zihinden uçup gitmiş..

Ne kötü bir gün, birinin bu hafta yedi sınavı var kitapların arasında boğulmuş, destek bekler, diğeri finalleri için arkadaşına gitmiş hasta hasta.Gelir ’beni iyileştir anne’ der..Bir diğeri ise dışarıda takılıyor arkadaşlarıyla..Az sonra toplanırlar , kurt gibi acıkmış olarak..Dışarıdan da söylenmez, bir gün önce o yola başvurulmuştur çünkü...Kalkmak gerek, mutfağa girip şöyle  güzel bir Arnavut ciğeri, yanına patates kızartması, birde salata tamam işte..

Kötü olsa da, dışarıdaki  hava ya da bizim havamız, hayat devam ediyor..Yapılması gerekenler yapılacak, alınması gerekenler alınacak.Hani derler ya hayat durmuyor..Bazen kızarız bu duruma ‘canım şimdi de bu olur mu , böyle olur mu’ deriz..Aslında iyi ki de durmuyor hayat ..Bize kalsa biz en ufak bir engelde tökezleyip, bozacağız moralleri, bir adım geriye atacağız..

Oysa hep bir adım geriye giderek yürüyebilir miyiz yollarımızı, ilerleyebilir miyiz istediğimiz yere? İyi ki de durmuyor hayat, iyi ki de bizi beklemiyor..Biz hızlanalım, yetişelim onun akışına, kaybetmeyelim bizim için geçen zamanı..

Tam olumlu düşünme gücünün  devreye girme zamanı..Ne zaman ruhumuz karanlık, puslu , işte o zaman içimizdeki  ışıklar yanmalı, önce yüreğimiz aydınlanmalı sonra da aydınlatmalı.Bunu uygulamalıyım hemen harekete geçmeliyim , önce ben yapmalıyım..Bekleyin evdekiler geliyorum havamızı değiştirmeye..Biliyorum çünkü ben gülümsersem onlar da gülümseyecek ..

Beklemeyin o zaman siz de gülümseyin bu kasvetli pazara..

Gülümseyin  belki de yolunda gitmeyen yaşama...