yaşamak..

                
                                       
 "Nefes alırken; dünyadaki iyi,  güzel, olumlu her şeyi içimize çekmeli, verirken; kötü, çirkin negatif ne varsa dışarı atmalı"..Bilindik bir cümle bu, söylemesi kolay ama yapması  zor gelen..Pozitif düşünce gücüne her zaman inanan biri olarak, güne güzel başlamak adına öncü oldu diyebilirim bu söz..


Gözlerimi kapatıp aldığım her nefeste; güzel olduğunu düşündüğüm, bana iyi gelen şeyleri hayal edip, derin bir şekilde içime çektim.Tuttum orda nefesimi, ağzımı sımsıkı kapattım gitmesinler diye, sonra kendimde, dünyamda olmasını istemediğim şeyleri hızlıca düşünüp yoğun bir itici güçle dışarı çıkardım..


Bu seansı üç kez tekrarladım..Derin bir rahatlık, huzur hissettim.Normalde nefes alıp vermek rutin bir eylem..Çoğu zaman fark etmem bile..İçimi sıkan bir şey olduğunda derin nefes alma isteği kendiliğinden gelir oysa ki.Sıkıntıyla derin nefes alma isteği arasındaki bağlantı nedir acaba dedim, düşündüm..

Nefes alan her canlı yaşıyorsa, yaşam kalitesinin nefesle kurabileceği fikri de makul geliyor kulağıma..Bol oksijenli, yemyeşil bir ortamda alınan derin bir nefes,türlü sebeplerle kirlenmiş bir havada solunan nefesle karşılaştırılamaz elbette..

Söz konusu olansa;  fiziki koşullar ne olursa olsun, düşünce gücüyle hissetmek, oksijeni en bol ortamdaymış gibi hissedip, nefes almak..Sinirli anlarda denir ya "derin nefes al".. İşte alınan o derin nefes, ben istemesem de tazelenmiş bir oksijenle beni yatıştırıyor..Beyin hücrelerimi yeniliyor, daha mantıklı düşünmeme sebep oluyor..

Aslında bizim için her şey düşünülmüş, yaşam kaynağımız bize can verirken, içine her şeyi de koymuş..İş bunları keşfedip uygulamaya koymak..Ölümle yaşam arasındaki ince çizgi nefesten ibaretse, olumsuz düşünerek aldığım nefes beni yaşayan bir ölü yapmaya mahkum eder..


İncelik burda saklı işte..Nefesimi nasıl kullandığımda, ister nasıl yaşadığımı düşünmeden nefes alırım ölü gibi, ister aldığım her nefesin değerini bilip yaşarım canlı gibi..