gülümse kaderine

Kuş sesleriyle uyanmak güneşli pırıl pırıl bir sabaha, her türlü negatifliği bir kenara bırakıp güzel bir güne merhaba demeye sebep mi? Kesinlikle sebep olmalı..Polyannacılık değil amacım, etrafta olan güzelliklerin farkında olabilen bir yapım var elimde değil..

Herşey yolunda olmasa da, üzerini örttüğüm, çıkarmaktan korktuğum, kendimle konuşmaktan çekindiğim sorunlarım olsa bile, çiçek-böcek, deniz, yağmur, kar ve bilimum (afet harici) tabiat olayı beni mutlu etmeye yetiyor..Sevdiğim bir arkadaş, yüreği güzel bir insan, bir genç, bir çocuk sohbetime dahil oldu mu, bırakıyorum istemsiz olarak herbir şeyi, anın tadını çıkarıyorum..

İstesem, planlasam yapamam biliyorum, içimden gelen bu..Şikayetim yok, hayatla barışık oluyorum sürekli..Bazen düşünmek istesem, derinlere insem, kendimce çözümler arasam, bir dostumla konuşsam, paylaşsam, sorgulasam kendimi hooopp bir anda uzaklaşmışım konudan, bambaşka tellerden çalmaya başlamışım.Psikoloji de kabullenilmiş çaresizlik mi denir bu duruma acaba ama ben böyle tanımlıyorum.

Şikayetçi olduğun şeyleri değiştiremiyorsan, buna gücün yetmiyorsa kabul edeceksin durumu, bu bendeki..Doğru mu bilmiyorum, dediğim gibi kendiliğinden gelişen bir hal bu..Ve yaşam doğru mu yanlış mı olduğunu kendi gösterecek bana diye düşünüp, bırakıyorum bir kenara..

Bazen dertlenmek istiyorum, karalar bağlamak, kimseyle iletişim kurmamak, uzaklaşmak herkesten, izole olmak yaşamımdan, gitmek çoook uzaklarda bir yere gitmek..Bunu eyleme dökemesem de hiç, düşüncelerimde yaptığımda bile geri dönüyorum.Beni yaşamımda tutan, geriye çağıran vazgeçilmezlerim var çünkü..

O zaman karar veriyorum, herşeyiyle istesem de istemesem de şu an yaşadığım benim, bana ait..Derdiyle, neşesiyle benim..Vermek istesem veremem, alıcı çıksa alamaz.. Gülben'in bu şarkısı devreye giriyor bir yerde..Tarkan' dan  bu  şarkı belki de..Ve örnekler sürüp gidiyor işte..

Kuşların cıvıltısı arttı şu an sanki eşlik ediyorlar klavyenin sesine, daha hızlı daha hızlı yaz der gibi şakıyorlar..Merhaba de güne, güneşe diyorlar bana..Güne gülümse, yaşama gülümse, kaderine gülümse diyorlar bazen usulca, bazen çığlık çığlığa..Arada yavaşlıyor onlar da, sesler ayrışıyor insanlarda olduğu gibi, solonun dinginliği başka olsa da koro çoşturuyor beni :)