öylesine

En son yaz gecelerinde geç saatlere kadar oturup, dalga sesiyle beraber huzur içinde sabahı karşılamış, güne merhaba dedikten sonra uykuya geçip, öğlenden sonra uyanmıştım..Şimdiyse belki içilen çaylar, kahveler uykumu alıp götürdüler..Geri gelir mi bilemediğim için geçtim klavyenin başına..Bakalım parmaklar neler yazacak, yürekten neler kopup gelecek?


İnsan en çok sevdiğinden kırılırmış ya, tartışmasız doğru.Gözünüzden sakınırsınız, incitmemek için elinizden geleni yaparsınız, onun için her şeyi ondan önce düşünürsünüz de o bunları görmezden gelir, ya da görür de bir kalemde siler, bir kere de harcar, kırar geçirir sizi..Kırılan bardak asla eskisi gibi olmaz ya, insan bunu yüreğinde bizzat hisseder mi?..Psikolojik bir durum nasıl fiziksel olarak hissedilir, inanılır gibi değil..


Bir sonbahar klasiği üzerinize afiyet nezle oldum..Nefes alamıyorum, burnum şıpır şıpır damlıyor, dişlerim dahil her yerim ağrıyor..İlaç aldım gözümü açtım da bir kaç kelime yazayım dedim.Oysa grip aşısı olmayı düşünüyordum ki hasta oldum.İyileşince olmalıyım, geçen kış bayağı zorlu geçmişti gribal açıdan benim için..


Yeni bir hafta yeni bir ay güzellikler getirsin herkese..Benimki de hareketli geçecek gibi..Uzun zamandır görüşülmeyen arkadaşlarla buluşulacak..Yeni mekanlar keşfedilecek..Bir de aramıza yeni katılan bir bebeğe hoş geldine gidilecek..Bunlar planlı olanlar, sürprizler de cabası olur sanırım..


Okullar, kurslar, sosyal aktiviteler, dershaneler hepsi işleve geçiyor yavaş yavaş..Sezon açılışı tamam yani..Mİlimetrik planlamalarla programlar yapılıyor..Bir koltuğa çok karpuz sığdırmak gerekiyor bu zamanda..Eskide öğrenci dediğin sadece okula gider, derslerini yapardı..Şimdilerde çocuklar, gençler çok yoğun..Klasik ama gerçek "ben de varım" demek istiyorsa, bir adım öne çıkmak istiyorsa, artı hanesi kabarık olmalı..İşte bize de bunlarla uğraşmak, onlara destek olmak düşüyor..


Kolay değil hem sabır göstermek, hem de devamlılık sağlamak bu yolda..Ebeveynler de en az çocuklar kadar yıpranıyor..Doğrular çelişiyor bu noktada..Kendi haline bırakmak mı, yön vermek yardımcı olmak mı?O ya da bu derken hayat geçiyor işte..Bir noktaya varılıyor..Sonuçta varılmak istenen noktada olmasa bile elimizden geleni yapmış olma teselli olarak kalıyor bize..


Yaşamı kaçırmamak lazım  bu arada tabi..Elde kalan sadece yaşanan, sahip çıkılan an.