misk gibi..

Sessiz bir geceydi..Televizyonun sesi belli belirsiz duyuluyor, evde uyuyanların nefes alışverişleri derinden geliyordu.Bilgisayarın başına geçmiş siteler arasında dolaşırken mis gibi, misk gibi bir koku yayılıverdi salonun her köşesine..Gözlerini ekrandan kaldırdığında sadece odaya değil, gözlere ve gönüllere güzellik veren çiçeklerle buluştu bakışları..

Rengarenklerdi, çeşit çeşit ve farklı kokularda..Aynı kendilerini yetiştirenler, toplayanlar ve tanzim edenler gibi ...Onların çeşitlilikleri bunlardan ibaret değildi tabi…Kimi evde, kimi ofiste, kimi hastanede, kimi pastanede farklı vazolarda farklı amaçlarla bulunuyorlardı..

Farklılıkları bunlarla da sınırlı değildi.Kim bilir hangi hastaya moral oluyor, hangi sevgiliyi coşturuyor, hangi dargını barıştırıyor, hangi özel günü kutluyordu?..Ne çok anlamı, ne çok görevi vardı, dışarıda yürürken gördüğümüz, bazen dikkat bile etmediğimiz çiçeklerin..Kendi halinde, belirli zamanlarda olup geçen papatyaların, bir zamanlar devri olan şimdi ise mevsimiyle adlandırılan lalelerin…Hele işlevi de, cinsleri de sınırsız olan rengarenk güllerin..

İyi ki var çiçekler..Hayatı anlamlı kılıyorlar..Huzur veriyor, mutlu ediyor, neşelendiriyor  hüzünlendiriyor, renk katıyorlar..Tıpkı hepimizin birbirimize yaptığı gibi..Nasıl ki çiçekler dünyası biri olmadan eksik olur renksiz ve neşesiz, işte biz de birimiz olmazsa öyle oluruz.Hepimiz  farklı bir renk ve farklı bir çeşit oluyoruz birbirimize.Çiçeklerin aynı vazoyu, aynı saksıyı,aynı toprağı paylaştığı gibi paylaşıyoruz dünyayı..Nasıl onlar çeşitliyken güzelse biz de öyleyiz.Öyleyken anlamlıyız..

Herkesin, bu çeşitliliğin bize kazandırdıklarını anladığı, kıymetini bildiği bir dünyada çiçeklerle bezenmiş ortak yaşamlarda, mutlulukla….